Alban skenderaj

Kur fjalët mungojnë

Alban skenderaj
Kur fjalët mungojnëTi
Ulur në një stol e vendosur shikon
Ti
Me dyshimet e tua që vetë i ndihmon

Heshtja lehtë të pushton
Dhe fjalët e ndjera s'të vijnë
Ndoshta një krenari të kotë
Kërkon ti të mbrosh me vështrim

Pastaj ëmbël më shfaqesh papritur
Dhe më gjen të papërgatitur
Dorën ma merr dhe fort ti ma shtrëngon
Me e forta ndjenjë e arritur.

Ti nuk gjen dot forcën t'me shohësh në sy
Ndihem i vetmuar kur jemi të dy.

Ti
Bukur e kupton me s'do jetë si njëherë
Ti
Rolin tënd vazhdon por frika të merr

Heshtja nis të braktis
Dhe lotët e ndjerë të vijnë
Zemra trokitjen e nis
Tashmë i vërtet ky trishtim

Pastaj ëmbël me shfaqesh papritur
Dhe më gjen të papërgatitur
Fjalët e tua vonë po tingëllojnë
Ato fjalë që dikur i kam pritur

Fjalët e ndërtojnë një lumturi
Ndihem i vetmuar kur jemi të dy
Ti nuk gjen dot forcën t'me shohësh në sy
Ndihem i vetmuar kur jemi të dy

Quando as palavras em faltavocê
Sentado em um banquinho colocado relógios
você
Suas suspeitas que se ajuda
Silêncio fácil de obsess
palavras sem feições e sinceras vêm
Talvez um orgulho vão
Ela exige que você proteger o olhar
Então, de repente parece mais doce
E encontra despreparados
Pegue minha mão e segurando firmemente a ma
Com um forte sentimento de realização.
Você não pode encontrar a força que eu estar vendo olho
Eu me sinto sozinha quando estamos ambos.
você
Nice entende seria como uma vez
você
O seu papel continua, mas o medo toma
O silêncio começa a abandonar
E sentiu as lágrimas vêm
O coração começa a bater
Já esta triste verdade
Então, inesperadamente doce
E encontra despreparados
Mais tarde, suas palavras soam
Eles estão preocupados que uma vez que eu esperava
A felicidade de construção
Eu me sinto sozinha quando estamos ambos
Você não pode encontrar a força que eu estar vendo olho
Eu me sinto sozinha quando estamos ambos
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!