Ik hou van...Ik hou van de stad als hij trilt in de verte
En ik kom eraan.
Hij kietelt je bloed met zijn woud van de sterren
En hij laat je begaan.
Ik hou van de huiver dat ik nergens thuishoor,
Er niemand is die me kent,
Omdat het leven pas echt wordt als je zwijgt en verloren bent.
Ik hou van de blik, van de wenk, van de schaduw,
Het vergeten domein van de donkere hoek,
De glans van het lied op de droevige lippen
En dat het niet kan en toch moet.
Ik hou van de nacht als het één lijkt te worden,
Wat hoog en wat laag is, wat slecht is en goed
En kronkelend door de roezige schemer
zich van alles wat vals is ontdoet.
En ik kom eraan.
Hij kietelt je bloed met zijn woud van de sterren
En hij laat je begaan.
Ik hou van de huiver dat ik nergens thuishoor,
Er niemand is die me kent,
Omdat het leven pas echt wordt als je zwijgt en verloren bent.
Ik hou van de blik, van de wenk, van de schaduw,
Het vergeten domein van de donkere hoek,
De glans van het lied op de droevige lippen
En dat het niet kan en toch moet.
Ik hou van de nacht als het één lijkt te worden,
Wat hoog en wat laag is, wat slecht is en goed
En kronkelend door de roezige schemer
zich van alles wat vals is ontdoet.
Ik hou van het pad dat kruipt door de bergen
En ik kruip er langs voort
Door de bek van de duivel naar de maagd van de toppen,
Alleen door de steenbok gehoord.
Ik hou van de vlam die slaat uit de rotsen
als de zon het begeeft.
En de lucht weer gaat spoken en je staat op de richel en leeft.
Ik hou van het gruis, van het puin, van de stenen
Alsof het mijn leven is dat daar ligt
En ik er nog altijd bovenuit kan komen
Omhoog naar dat weidse gezicht.
Ik hou van de rand, van de grens, van de stilte,
De onneembare wand, het adelaarsnest,
Om dat ruige en zuivere weer terug te vinden
Dat door de wereld steeds wordt verpest.
Ik hou van de zee als hij speelt met de schepen
En ik zit erop,
Van dat dalen en stijgen en die afgrond daaronder
Alsof je danst met je lot.
Ik hou van de boeg die slaat door de waanzin van de grijze woestijn,
Want dat is precies wat ik doen moet
En zoals het altijd zal zijn. Ik hou van het schuim, van de ruis, van het stuiven
Als de wind het weer met de golven doet.
Hij stoot ze vanonder omhoog naar de wolken
En die golven die voelen zich goed.
Ik hou van de diesel die stampt door het duister
In het midden van nergens met de fles aan je mond.
En de vrouwen vliegen naakt rond de stuurhut
En je jankt als een luizige hond.
En je waggelt je dwars door het eind van de wereld,
Een grom aan de reling, een hikkende spat.
En de ochtend breekt open met het wit van de meeuwen
En op de einder trilt weer de stad.
Eu amo ...Eu amo a cidade como ela vibra na distância
E eu estou vindo.
Ele coça o seu sangue com a sua floresta de estrelas
E ele mostra que você se importa.
Eu gosto do arrepio que eu pertenço a lugar nenhum,
Não há ninguém que me conhece,
Porque a vida realmente é quando você está em silêncio e perdeu.
Eu amo o olhar, a dica da sombra,
O reino esquecido do canto escuro
O brilho da canção nos lábios tristes
E isso ainda não pode ser.
Eu amo a noite, como parece ser
Qual a altura e como baixo, o que é ruim e bom
E sinuoso através do entardecer roezige
-se de tudo o que é devoluções falsas.
Eu amo o caminho que percorre através das montanhas
E eu continuei rastejando
Pela boca do diabo à Virgem dos picos,
Apenas ouviu o ibex.
Eu amo a chama atinge as rochas
quando o sol se põe.
E o céu vai voltar e assombrá-lo ficar na borda e viver.
Eu amo o grão dos escombros, as pedras
Como se minha vida é que não há
E eu ainda posso ir além disso
Até que o rosto grande.
Eu amo a borda da fronteira, o silêncio,
O muro inexpugnável, o ninho da águia,
Para o selvagem e puro novamente encontrado
Que o mundo ainda está em ruínas.
Eu amo o mar, como ele joga com os navios
E eu tenho certeza,
Essa ascensão e queda eo abismo abaixo
Como se você dançar com o seu destino.
Eu amo o arco que sopra a loucura do deserto cinzento
Porque é exatamente isso o que devo fazer
E como sempre será. Eu gosto da espuma do ruído, a poeira
Se o vento está a fazê-lo novamente com as ondas.
Ele libera-los de baixo para cima para as nuvens
E essas ondas que se sentir bem.
Eu amo o diesel que pisa através da escuridão
No meio do nada com a garrafa à boca.
E as mulheres nuas voar ao redor do cockpit
E você gritos como um cão ruim.
E você vacilar você direito até o fim do mundo,
Um rosnar para o corrimão, um respingo soluços.
E na manhã rompe com o branco das gaivotas
E treme no horizonte novamente a cidade.
E eu estou vindo.
Ele coça o seu sangue com a sua floresta de estrelas
E ele mostra que você se importa.
Eu gosto do arrepio que eu pertenço a lugar nenhum,
Não há ninguém que me conhece,
Porque a vida realmente é quando você está em silêncio e perdeu.
Eu amo o olhar, a dica da sombra,
O reino esquecido do canto escuro
O brilho da canção nos lábios tristes
E isso ainda não pode ser.
Eu amo a noite, como parece ser
Qual a altura e como baixo, o que é ruim e bom
E sinuoso através do entardecer roezige
-se de tudo o que é devoluções falsas.
Eu amo o caminho que percorre através das montanhas
E eu continuei rastejando
Pela boca do diabo à Virgem dos picos,
Apenas ouviu o ibex.
Eu amo a chama atinge as rochas
quando o sol se põe.
E o céu vai voltar e assombrá-lo ficar na borda e viver.
Eu amo o grão dos escombros, as pedras
Como se minha vida é que não há
E eu ainda posso ir além disso
Até que o rosto grande.
Eu amo a borda da fronteira, o silêncio,
O muro inexpugnável, o ninho da águia,
Para o selvagem e puro novamente encontrado
Que o mundo ainda está em ruínas.
Eu amo o mar, como ele joga com os navios
E eu tenho certeza,
Essa ascensão e queda eo abismo abaixo
Como se você dançar com o seu destino.
Eu amo o arco que sopra a loucura do deserto cinzento
Porque é exatamente isso o que devo fazer
E como sempre será. Eu gosto da espuma do ruído, a poeira
Se o vento está a fazê-lo novamente com as ondas.
Ele libera-los de baixo para cima para as nuvens
E essas ondas que se sentir bem.
Eu amo o diesel que pisa através da escuridão
No meio do nada com a garrafa à boca.
E as mulheres nuas voar ao redor do cockpit
E você gritos como um cão ruim.
E você vacilar você direito até o fim do mundo,
Um rosnar para o corrimão, um respingo soluços.
E na manhã rompe com o branco das gaivotas
E treme no horizonte novamente a cidade.
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!
Mais ouvidas de Alex roeka
ver todas as músicas- Dronken ochtendkade
- Dit Krijg Je Niet Kapot
- Vuur en ijs
- Het leven zingt, de wereld danst
- Kleine blonde van het ijs
- Waarom wacht ik als ik weet dat je niet komt?
- Leer Mij de Liefde Weer
- Modderland
- Ze noemen 'm de liefde
- Schotwond in m'n ziel
- Vechten tot het eind
- Roos
- Dat vieze, lijpe kastje
- Laat ons niet vergaan
- Ik Droom Niet Meer
- De ruyterkade
- Miranda i
- Blues bij de deur waar de man staat
- Noem 't geen liefde
- De muur van geraardsbergen