Stille stadsnomaden

Het plastic tasjesleger scant de stationskwartieren
De metersdiepe wonden van de maatschappij
"Hun eigen schuld", verzekeren ouders hun kinderen
Zich schamend voor hun eigen huichelarij
Samen zouden we doorgaan met beschaven
Dan doet het zien van zulke arme sloebers pijn
Het verhaal van de slechten en de braven
Is voor hun allang te waar om mooi te zijn

De stille stadnomanden
Zijn in de steek gelaten
De bedelaars
Zijn in de straten teruggekeerd
Dat we dat toelaten
Proberen schoon te praten
Je diner uit vuinilsvaten
En naamloos gecremeerd

Wat een beschaving
Het bewijs slaapt in de parken
Onder bruggen, in kranten gedraaide hoopjes leed
Er is welvaart, maar niet meer van harte
Er is maar weinig liefde buiten de hitparade
De vogelvrij verklaarde schoffies van de spacetijd
De bewust vergeten haveloze troep
Is een uitwerpsel van de achterbaksheid
Een enorme suikertaart met vliegenpoep