De wind

Natuurlijk weet ik, de weg is koud en eenzaam
Wij zijn als bladeren in de wind
Je kan nergens van op aan
Want wat de wind wil, zullen we nooit weten

Dus op je tenen door het leven, en nooit verder dan de hoek
Dan gauw terug naar huis
Want wie te ver loopt raakt misschien wel zoek
Want wat de wind wil, zullen we nooit weten

Maar ik dacht, ik ken het uitzicht wel als ik nu niet ga sta ik altijd
stil
Als ik nu niet ga kom ik nooit meer weg doe ik nooit meer wat ik wil

Dus loop ik ver van huis, met mijn oudste schoenen aan en de duivel op
mijn hielen
Maar trots dat ik ben gegaan
Want wat de wind wil, zullen we nooit weten

Ik dacht, ik ken het uitzicht wel als ik nu niet ga sta ik altijd stil
Als ik nu niet ga kom ik nooit meer weg doe ik nooit meer wat ik wil

Natuurlijk weet ik, de weg is koud en eenzaam
Wij zijn als bladeren in de wind
Je kan nergens van op aan
Maar ik geloof dat het goed komt en verder vraag ik niets
Wie gelooft moet niet veel vragen maar z'n jas aandoen en gaan
En wat de wind wil, houdt je niet tegen