Scherven van geluk

Bijna was ik dood
Omdat een scherf uit de vuilniszak
Me venijnig in de arm stak
Nog sneller dan een vallende ster
Rakelings langs zo'n grote ader
De dokter, woont nogal ver
Dus ging ik naar mijn vader
(Mocht ik altijd doen, had 'ie beloofd, want hij kent Handboek Soldaat
bijna uit
zijn hoofd)

Maar mijn vader was niet thuis
M'n moeder was niet thuis
En ik stond te bloeden in het voorhuis
"Roep 'n dokter, bel de politie!"
Schreeuwde ik in paniek
Maar de dokter kon niet komen
Zei z'n vrouw, want hij was... ziek
Ik belde de notaris en sprak:
"Ze mogen alles van mij erven
Want ik, de Debutant, ga dood
De pijp uit... sterven"

Stervend beklom ik de trap
Daarboven stond 'n onbekend meisje
Ze zei: "Wat, ga jij nu sterven
Zomaar, aan 'n paar scherven
De mens lijdt het meest
Aan de scherven die hij vreest
Hij is zelfs bang voor de scherven van 't geluk
Hier, wil je 'n stuk?"