Es geit olba no wunder

Es isch kålt g'west deht am Fald vo Bethlehem, auf oamål a gånz wårmer Klång
Es isch fieschter gwest am Fald vo Bethlehem, auf oamål a gånz a haller Gsång
Wås håba dia gsecht? Wåba dia gkheart? Wåba dia gspürt?
Und wer håt då gredt? Und wer håt då gsungt? Und wer håt sie gführt?
S'geit ålba no a Bethlehem, s'geit ålba no Wunder
Mir müaßa blos heara könna - s'geit ålba no Wunder

Es isch still gwest, deht am Fald vo Bethlehem, nur då, wo es still isch, heart ma guat
Ma isch frei gwest, deht am Fald vo Bethlehem, sie wåra it reich, s'wår åbr o koa Nuat
Und d'Uhra no frei und d'Auga no off und Hearza no gruaß
Und koaner saht: "Iatz"! Und koaner saht: "G'schnall"! Und koar saht: "Ma muaß"
S'geit ålba no a Bethlehem, s'geit ålba no Wunder
Mir müaßa blos secha könna - s'geit ålba no Wunder

Då isch der Herrgott kehnt auf's Fald vo Bethlehem, in einem gånz normala Ståll
Und daß der Herrgott kinnt in inser Bethlehem, des isch o heind no so der Fåll
A Mensch, der di braucht, a Mensch, der di måg, a St&zzml ckle Natur
Des ålles isch er, måch d'Ågua doch aufund liesna doch zua
S'geit ålba no a Bethlehem, s'geit ålba no Wunder
Mir müaßa blos gspüra könna - s'geit ålba no Wunder
S'geit ålba no a Bethlehem, s'geit ålba no Wunder
Es isch kålt gwest deht am Fald vo Bethlehem