Elegie prenatale

Ik sta te dromen op de brug, ik zie de bomen in het water
Ik zie de lucht en even later voel ik de blikken in mijn rug
Van al die mensen die daar staan en die mij streng vertoornd vragen
"Moest jij dat echt zo nodig wagen, waarom deed jij haar zoiets aan"

Des zondags luistert men naar 't woord en psalm zingt luide al te gader
Maar ik sta buiten als de dader van een negatieve moord
Vergeving en verdraagzaamheid, ja die zijn goed voor liberalen
Van die onchristelijke kwalen is mijn familie gans bevrijd

Ik weet het best het is mijn schuld dat ik te vroeg met je moest trouwen
Maar voor het genoeglijk nestje bouwen had de natuur toch geen geduld
Het was zo'n zachte nacht in mei, maar ga dat maar eens expliceren
Aan al die dames en die heren, die meer geluk hadden dan wij

Men zegt tot mij je bent een vod, je bent de schand van de familie
Van onze propere domicilie, denk eens aan ons en ook aan God
En daarbij trekt men dan een smoel alsof ik knoflook heb gegeten
Van zo'n vent wil geen christen weten, die kwetst het eerbaarheidsgevoel

Een wijze oom is advocaat en regelt onze huwelijkszaken
Een hok met uitzicht op de daken, maar anders stonden we op straat
Mevrouw hiernaast die alles ziet zit achter het raam en wringt haar handen
Ze roept gekwetst: "Het is een schande", omdat jij moeder wordt, zij niet

Als ik jouw kind was lieve schat dan werd ik liever niet geboren
Dan liet ik niets meer van me horen, dan bleef ik zitten waar ik zat
Want de familie lieve meid is met de toestand zo verlegen
We hebben de kliek nu eenmaal tegen, want zij trouwden wel op tijd