Dies irae

Dies iræ! Dies illa
Solvet sæclum in favilla
Teste david cum sibylla!

Quantus tremor est futurus
Quando iudex est venturus
Cuncta stricte discussurus!

Tuba mirum spargens sonum
Per sepulchra regionum
Coget omnes ante thronum

Mors stupebit et natura
Cum resurget creatura
Iudicanti responsura

Liber scriptus proferetur
In quo totum continetur
Unde mundus iudicetur

Iudex ergo cum sedebit
Quidquid latet apparebit
Nil inultum remanebit

Quid sum miser tunc dicturus?
Quem patronum rogaturus
Cum vix iustus sit securus?

Rex tremendæ majestatis
Qui salvandos salvas gratis
Salva me, fons pietatis

Recordare, iesu pie
Quod sum causa tuæ viæ
Ne me perdas illa die

Quærens me, sedisti lassus
Redemisti crucem passus
Tantus labor non sit cassus

Iuste iudex ultionis
Donum fac remissionis
Ante diem rationis

Ingemisco, tamquam reus
Culpa rubet vultus meus
Supplicanti parce, Deus

Qui mariam absolvisti
Et latronem exaudisti
Mihi quoque spem dedisti

Preces meæ non sunt dignæ
Sed tu bonus fac benigne
Ne perenni cremer igne

Inter oves locum præsta
Et ab hædis me sequestra
Statuens in parte dextra

Confutatis maledictis
Flammis acribus addictis
Voca me cum benedictis

Oro supplex et acclinis
Cor contritum quasi cinis
Gere curam mei finis