Ze had wat

ze had wat, ze had wat
ze had, ik wait nait wat
ik wait nait wat ze had

oh nee, vroag mie nait wat ze had
moar dat ze wat had
dat staait vast

het was zo kloar as kovviedik
vanòf het eerste ogenblik
dat ik heur zag docht ik
dij het wat
ze zat tegenover mie in traain
ik had heur insgeliek nait zain
ik zat te lezen in t nijsblad
ik was op slag van slag
ton ik heur doarzoot inains zitten zag

dwars deur de drentse plattelaand
zag ik heur zitten achter mien kraant
ze zat te puzzeln in n tiedschrift
ik zee:'kin ik die helpen misschain'
en ook nog:'twij waiten meer as ain'
en zai moar kaauwen op heur viltstift
ze kon t wel zunder mie
joa t was n verrek knap wichie

ik dook weer weg achter mien kraant
en deur t drents plattelaand
sluig ik heur òf en tou nog goade
veurdat ik t wist was ze verdwenen
ik denk: oetstapt in hoogeveen
terug noar heur moeke en heur voader
ik heb de rest van tocht
zowat allenig nog moar an dat laive wichie docht

ze had wat
dat wat je nooit vinden as je der noar op zuik binnen...

(c) tekst: P. Groot Kormelink/ P. de Haan / muziek: M. de Vries/ P. Groot Kormelink