Deus

Kinderballade

Deus
KinderballadeHij was twaalf, had rappe leden
Een jongen uit de hof van Eden
Als hij lachte, lachten luidkeels alle leeuweriken mee
Met zijn blikken ring van tanden met zijn marmerbleke handen
Leek hij op een tere engel uit een sierlijk bal masquee
Hij kon klaterhelder zingen en z'n haar rook naar seringen
Oh hij was een waterprins die in z'n pak van goud lamee
Was ontstegen aan de zee

Zij was dertien, een gazelle
En haar naam was Annabelle
Annabelle noemde haar zowel de hinde als 't ree
Met haar helderrode wangen en haar glinsterende spangen
Leek zij in haar gazen bruidsjurk 't meest nog op een toverfee
Blauw waren haar vreemde ogen, blauw maar zonder mededogen
Oh ze was een kleine meermin die maar net van lieverlee
Was ontstegen aan de zee

Samen in het ochtendgloren
Wandelden ze langs het koren
Wild en zonder ze te storen
Scheen het zonlicht naar benee
En onder de roze stralen
Kusten hij haar lippen dralend
En hij zei haar wonderwoordjes
Zelfs het gras luisterde mee
Op het horen van die woorden
Week voor hen gedwee het koren
En het lispelde "wees welkom en kom maar hier jullie twee"
Zoals eens de rode zee

Toen hij op geblaf van honden
Dagen later werd gevonden
Lag de blanke prins geschonden
In het koren zonder fee
Met z'n dode grote ogen
Keek hij roerloos naar omhoog
En langzaam ritselde zijn bloed uit een gruwelijke snee

Niemand wist meer te vertellen
Hoe zeer kleine Annabelle
Had gehouden van haar engel uit het sierlijk bal masquee
Maar nog altijd ruist de zee

Balada criançaEle tinha doze anos, teve alta de vôo membros
Um menino do Jardim do Eden
Quando ele sorriu, riu alto ao longo de todas as cotovias
Com os olhos com seu anel de dentes das mãos de mármore pálido
Parecia um anjo delicado a partir de uma bola masquee graciosa
Ele podia cantar e klaterhelder seu cabelo cheirava a lilases
Ah, ele era um príncipe de água em seu terno de ouro lamee
Foi transcendido pelo mar
Ela tinha treze anos, uma gazela
E o nome dela era Annabelle
Annabelle chamou tanto a fêmea como doe
Com suas bochechas vermelhas brilhantes e espumante espanhol
Ela apareceu em seu vestido de casamento de malha é mais ainda uma fada
Azul eram os olhos de azul, mas sem compaixão
Oh ela era uma pequena sereia que apenas gradualmente
Foi transcendido pelo mar
Juntos na madrugada
Eles caminharam ao longo do grão
Selvagem e sem perturbar
A luz do sol parecia benee
E sob os raios-de-rosa
Ele beijou os lábios persistente
E ele disse suas palavras de maravilha
Mesmo a grama ouvido
Ao ouvir estas palavras
Semana para eles milho submissa
E sussurrou: "vem aqui e seja bem vindo, vocês dois"
Como até mesmo o mar vermelho
Quando ele late de cães
Dias mais tarde, verificou-se
Foi o príncipe branco violado
No lixo sem taxa
Com seus olhos mortos
Imóvel, ele olhou para cima
E lentamente rustled seu sangue de um corte horrível
Ninguém sabia mais para contar
Como Annabelle muito pouco
Amara anjo do masquee bola graciosa
Mas o mar ainda ruge
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!