De elite

Wie geen droog brood wil eten
Die niet staat waar hij wil
Die moet zijn smaak vergeten
Buigen voor een modegril
Die smeert met stroop en honing
Die mijdt zout en azijn
Die roept 'de klant is koning'
Al is hij republikein

Dus gaat hij door de knieen
Voor een aalmoes en een fooi
Dus klinken melodieen
Opgewekt, niet hard maar mooi
Dus speelt hij voor paleizen
Recepties en banket
Komt er voor koning, paus en keizer
Slijm uit zijn trompet

Nu bestaat er een elite
Dat is publiek geheim
Die wil nog echt genieten
Die houdt niet van geslijm
Die wil nog avant-garde
Die vraagt niet om een gunst
Die wil alleen maar harde
Humor, experimentele kunst

En nu heb ik het gevoel
Dat U die kleine elite bent
Dames en heren