Som eit lauv i eit vindkast

Eg æ glad i 're Birgjit! Du æ jenta mi!
Dæ æ ingen som æ som deg, du tek all mi tid!
Eg går i svime frå mårgo te kveld,
drøyme drauma om natta.
Dæ æ slik dæ æ!

Eg hugsa den dagen, va visst St. Hans,
då eg trefte ho Birgjit på dans.
Me lo og me dansa, ho va som ei fjør.
Og uppete vart nedte. Nord vart sør.

Som eit lauv i eit vindkast vart eg rivin med.
Røysta di fyllde øyra mitt. Augene såg deg.
Du va magneten, eg va eit kompass.
Nåla mi peikte beint mot deg.
Dæ va slik dæ va.

Eg merka 'rei kviskre: "Visst æ're sant!
Han der spring ette'n Birgjit iblandt!"
Eg bryr meg 'kji om dæ, la sladderen gå.
Det her æ noko alle kunn få sjå!