Istiklâl marsi

Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yýldýzýdýr parlayacak
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayým çehreni ey nazlý hilal!
Kahraman ýrkýma bir gül! ne bu þiddet bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarýmýz sonra helal,
Hakkýdýr, Hak'ka tapan, milletimin istiklal!
Ben ezelden beridir hür yaþadým, hür yaþarým.
Hangi çýlgýn bana zincir vuracakmýþ? Þaþarým
Kükremiþ sel gibiyim, bendimi çiðner aþarým
Yýrtarým daðlarý, enginlere sýðmam, taþarým.
Garbýn afakýný sarmýþsa çelik zýrhlý duvar,
Benim iman dolu göðsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasýl böyle bir imaný boðar.
"Medeniyet!" dediðin tek diþi kalmýþ canavar?
Arkadaþ! Yurduma alçaklarý uðratma sakýn!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasýzca akýn.
Doðacaktýr sana vaadettiði günler Hak'kýn
Kimbilir, belki yarýn, belki yarýndan da yakýn.
Bastýðýn yerleri "toprak" diyerek geçme, taný!
Düþün, altýnda binlerce kefensiz yataný.
Sen þehit oðlusun, incitme, yazýktýr ataný
Verme, dünyalarý alsan da bu cennet vataný.
Kim bu cennet vatanýn uðruna olmaz ki feda?
Þüheda fýþkýracak topraðý sýksan, þüheda!
Caný, cananý, bütün varýmý alsýn da Hüda,
Etmesin tek vatanýmdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden, ilahi, þudur ancak emeli
Deðmesin mabedimin göðsüne na-mahrem eli!
Bu ezanlar ki þahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli
O zaman vecd ile bin secde eder varsa taþým
Her cerihamdan, ilahi, boþanýp kanlý yaþým,
Fýþkýrýr ruh-i mücerret gibi yerden naþým
O zaman yükselerek arþa deðer belki baþým!
Dalgalan sen de þafaklar gibi ey þanlý hilal
Olsun artýk dökülen kanlarýmýn hepsi helal!
Ebediyyen sana yok, ýrkýma yok izmihlal.
Hakkýdýr, hür yaþamýþ bayraðýmýn hürriyet
Hakkýdýr, Hak'ka tapan milletimin istiklal!