Völüspa

Hljóðs bið ek allar
helgar kindir,
meiri ok minni
mögu Heimdallar
viltu, at ek, Valföðr!
vel framtelja
forn spjöll fíra,
þau er fremst um man.

Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu
níu man ek heima,
níu íviði,
mjötvið mœran
fyr mold neðan.

Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.

Áðr Burs synir
bjöðum um ypðu