En Galicia un día eu escoitei unha vella historia, nun café. Era dunha nena que da aldea, se escapou. ...Anduriña nova que vóou... Choran ó pensar, ¿onde andará? Mais ninguén a quere ir buscar. Anduriña lle chamaron, os que alí deixou torna pronto ó porto, ¡por favor!... Un velliño fala xunto ó lar, di-me moi baixiño e sin maldade. Anduriña e nova... Voltará, ¡xa-lo verán! Probe paxariño, sen plumar... Nun día calqueira, pousará. Seu misterio, xa non o será. O nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán. Pero mentres tanto, ¿onde vái? Anduriña ¿onde vái?... Anduriña ¿onde vái?... Anduriña...
¿Onde vái?...
¿Onde vái?...
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!