De leugen

De leugen loopt op zacht geschoeide voeten
Haar gang is licht, haar aanblik is koket
Zodat wij ons constant beheersen moeten
Om niet verstrikt te raken in haar net
Wij eten immers liever zoete hapjes
Dan rauwe bonen zonder kraag of smaak
Men vangt meer vliegen met frivole grapjes
Dan met een preek, dat is een klare zaak

Vandaar dat wij haar gretig binnenlaten
Ze praat zo aardig en ze zingt zo mooi
Dat het ons amuseert in hoge mate
Ze is dan ook ons aller lichtekooi
Ze weet het zo geraffineerd te spinnen
Dat wij onmiddellijk door de knieen gaan
Wat zou je zonder haar moeten beginnen
De leugen bied ons grond om op te staan

De waarheid heeft geen ranke ronde vormen
Haar blik is streng en zo is ook haar stem
Soms komt ze zomaar bij je binnen stormen
En zet je met een woord volkomen klem
Ze grijpt je bij je hart en je geheugen
En spreek je haar al tegen, je verliest
De waarheid is heel anders dan de leugen
Ze draait het hoofd niet eens om als ze niest