Het porseleinen vogeltje

Het porseleinen vogeltje, gemaakt van porselein
't Had haast wel een vogeltje van veertjes kunnen zijn
Met ranke, slanke vleugeltjes, zo teer als van een
kinderziel
Waar elke keer een straaltje van de gouden zon op viel

Wat had 't in z'n snaveltje, een porseleinen lied
Maar als je niet kon luisteren, dan hoorde je het niet
Een pure broze lentewijs, nog lichter dan een
vlindertoon
Voor groten onverstaanbaar maar voor kind'ren
wonderschoon

Wat droeg 't om z'n schoudertjes, een manteltje van
glas
Zo fijn dat 't wel leek of 't door een spin geweven
was
En om z'n hals een belletje, dat tingde als een
klokkenspel
Voor groten niet te horen, maar voor kinderoortjes wel

Totdat een klein stout kogeltje, ontsnapt aan een
geweer
En 't porseleinen vogeltje viel stukgebroken neer
De grote mensen keken want dat doen ze, waar iets
breekt, altijd
Maar geen van hen heeft samen met de kind'ren
meegeschreid
Om 't porseleinen vogeltje