Ballade van de moerdener

ik was alzeleven nen tristige plant
en echt stukske stront en iet onintressant
tot oepe den dag da'k een moord em gepleegd
en ik levenslange dwangarbeid kreeg

vanaf asdak van mijn straf had gehoord
hemme kik in de gauwte mijn ouwers vermoord
dermee had ik de zielen van de jury bekoord
en ik vloog in't gesticht want mijne geest bleek gestoord

'k gedroeg me gewoon gedurende een maandje of drij
maar toen wier ik zot en ze lieten me vrij
want hoe zotter hoe beter, zo zeije ze mij
wildet kunnen klaren in dees maatschappij

ik heb mij direkt bij de rijksmacht gemeld
en hun daar al mijn avonturen verteld
ze zejen mij jongen, dadis intressaant
en oep 1-2-3 was 'k commandaant

'k genoot van 't sadisme want da was mijn dzjob
de mensen wa kloten en voor de rest gene klop
ik stelde mijn oversten nooit ni teleur
en na veertien dagen was kik procureur

'k had alles kunnen weurre hadde kik het gewild
maar daaraan heb ik nu genoeg woorden verspild
alleen mens was ik nooit, maar daarvan heb ik geen spijt
want gedraagt oe lak ne mens en ge brengt het ni wijd