Tweestrijd
Katastroof'k zen helemaal doorweekt, ik wou maar dattem kwam
't is koud, ik zen verkleumd, maar binnenin zen'k warm
want straks lopen wij alletwee tesamen arm in arm
terwijl da'k staan te wachten denk ik ineens aan heur
ze komt in mijn gedachten, ik weet echt ni waardeur
ik voel weer iet oepwellen, maar ik hou mijn eigen struis
en 'k ban elke herinnering die oepkomt over thuis
het scheurt mij soems in twee, ik wou da'k wist wa'k wou
u die'k gere zien, of de vrou die'k onderhou
'k gebeurt me soems da'k schree, al klinkt het wa naïef
ik kan geen keuze maken, nee ik neem geen initiatief
den tweede en den derden tram die zen al gepasseerd
ik laat mijn tranen stromen, ik zen ni gegeneerd
het regent veel te hard, 'k geloof dus ni da't hard oepvalt
daarbij ik staan hier helemaal alleen aan dezen halt
en stillekes besef ik, gij komt er ni meer deur
en zonder het te wilen denk ik weer terug aan heur
ik voel me zo onnozel, gelak een kind zo klein
daar mutte zonen ouwe en ervaren vent voor zijn
het scheurt mij soems in twee, ik wou da'k wist wa'k wou
u die'k gere zien, of de vrou die'k onderhou
'k gebeurt me soems da'k schree, al klinkt het wa naïef
ik kan geen keuze maken, nee ik neem geen initiatief
zen'k bij u dan denk'k aan heur, zen bij heur dan denk'k aan u
en voel ik mij alleen dan denk'k aan allebei
ik wil erover klappen, maar d'r weurdt geen woord gerept
want er is toch genen ene mens die dat van mij begrijpt
het scheurt mij soems in twee, ik wou da'k wist wa'k wou
u die'k gere zien, of de vrou die'k onderhou
'k gebeurt me soems da'k schree, al klinkt het wa naïef
ik kan geen keuze maken, nee ik neem geen initiatief