Het hart van fado

Waar is het lijden aan verlangen in gevangen?
Door welke voegen breekt het hart wanneer het wacht?
'k Heb mijn gitaar nog steeds niet aan de wilgen hangen
Dus ik zal fado zingen tot de diepste nacht

Maar laat de glans van de belofte door mij klinken
En laat mij drinken van de weemoed wonderwijn
En laat mij altijd zingend staan
Waarna mijn voeten verder gaan
In het verlangen, het verlangen
Naar het hart waar het wil zijn