De kunstenaar

In het dorp waar hij vandaan kwam,
noemde men hem niet goed wijs
want hij schilderde nooit een stilleven,
zoals die schilders uit Parijs
Hij schilderde zulke vreemde kleuren,
schreef daaronder : een genie
maar men zag daar dit gebeuren
meer als bezigheidstherapie

Want in het dorp moet je gewoon zijn, of een ieder kijkt je na
want als je beetje ongewoon bent, zegt men: "ach gut, een kunstenaar"

Toen hij later naar de stad ging,
vond men hem daar onwijs
wat ie deed was grote klasse,
heel wat anders dan in Parijs
hij schilderde zulke te maffe kleuren,
gewoon een kleurensymphonie
hij was een schilder van allure
in een woord: een genie

Want in de stad daar mag je vreemd zijn, en eenieder kijkt je na
want als je beetje ongewoon bent zegt men: "kijk, een kunstenaar "

Dus zo leefde hij zijn leven
en deed soms een beetje raar
want wat hij deed of wat hij niet deed,
hij was toch een kunstenaar
hij kon doen wat hij maar wilde,
zelfs een heel obsceen gebaar
want men dacht in alle kringen "Dat heurt bij een kunstenaar "
want men dacht in alle kringen "Dat heurt bij een kunstenaar "