De ballade van annie leeflang

De duivel heeft vannacht weer paard gereden
Bij Annie Leeflang in haar warme bed
Maar 's ochtends vroeg is zij haar droom vergeten
En heeft ze voor zichzelf een kopje thee gezet
Ze gaat met grijze ogen op de fiets
Naar iets
Dat zij haar werk noemt maar dat niets
Met haar of wat dan ook te maken heeft
Al is het wel daarvan dat Annie leeft

Zij staat de hele dag doosjes vol te pakken
Met koekjes, vijftig in een doos
Die de fabriek al eerder heeft gebakken
Als het niet vlug gaat wordt er iemand boos
Zij denkt de hele dag na over iets
Dat zij zou willen zijn
Maar niets
Schiet haar te binnen dat de warmte heeft
Die haar kan laten voelen dat ze leeft

Zo worden jaren aan elkaar geregen
Voor Annie Eenzaam Leeflang - op de fabriek
En iedereen is haar toegenegen
Want Annie haalt nog elke dag de piek
En na voltooide arbeid, vindt zij weer haar fiets
En gaat naar huis
Waar niets
Of niemand op haar wacht die iets om Annie geeft
En zo heeft ze gestemd, gewerkt, gekerkt
Een levenlang geleefd

En toen is Annie AOW geworden
De directeur heeft zelf gezegd hoe goed ze was
Zij kreeg ook nog een bronzen ridderorde
Er lagen twintig soorten koekjes op de borden
De personeelschef noemde haar een uitgestorven ras

Daar ging Annie Leeflang door met leven
Of wat daar dan voor doorgaat want ze had
Soms het gevoel dat ze iets had vergeten
Al wist ze dan ook niet precies meer wat
De koekjes werden verder door machines ingepakt
En Annie droomt alleen maar van haar fiets
Die weer naar de fabriek wil
En van iets
Dat zij haar leven noemt maar dat niets
Met haar of wat dan ook te maken heeft
Al is het dan bewezen dat ze heeft geleefd