Al word ik honderd

Grauw verlopen mensen lopen langzaam om zich heenze kennen geen verlangen dat met de avondzon verdween
Met bloeddoorlopen ogen en een bleekwit aangezicht
Schuifelen ze langzaam en vermijden steeds het licht
Angstig voor de wolven vermijden ze het bos
Vrezend voor hun leven, want de wolven lopen los

Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de nacht
Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht

Ze vorderen maar langzaam, 't lijkt een eindeloze reis
Onwetend waar ze heengaan, was 't maar richting paradijs
Hoor die grauwe klank, dit is het ritme van de nacht
Al mens misschien aanbeden, als slaaf zeker verracht
De wortels van hun leven werden grofweg uitgerukt
Ze moeten nu wel doorgaan, want hun ziel werd platgedrukt

Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de nacht
Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht

Dan komt er plots een einde aan die dodelijke tocht
Het einde van het lijden van dit menselijke gewrocht
De kilte van de kogels die plotseling weerklonken
Verloste hen van tranen waarin ze stuk voor stuk verdronken

Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de nacht
Al word ik honderd ik snap er niets van
Dit is het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht

Het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht

Het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht
Het ritme van de dodendans
Het ritme van de nacht