Evvela elveda (raffine)

verse 1
çocukluğumda çocukluğuma inmek gibi bişey bu
dengesiz dilim susar ve içer su
bi şarkım olsun dedim hayata bi katkım
çok verdim lakin aldığımdan az
son nefesi çektim çukuru kaz

içime kordu çöktü lanetin
çokmu naletim neyim ben
içime gömdüğüm bu defni kimse çözemez
kalbim tek başınada atar destek ünite istemez
gördüklerimi açıklaman gerekmez

bir kefene iki baş sığdır
benimle olan her daim sağdır
tanrım yağmur yağdır yeryüzünde pislik çok
yalanlarında yanlış yokta
doğrular dökülürken dlimden benden kötüsü yok
içimde saklı kalbe saplı ok

be hayatın anlamı çekip gideceksen
amacı neydi ümitlerinin
selvi boylu karalar bağlı
derman olmak isterler sollu sağlı istemez canım
zorlu derdim anlatılmaz içte saklı. gönlüm yasaklı

Nakarat
elveda sözcüklerimi önüme koydum evvela
cebimde kimsesizliğin oyunlarıyla yürüdüm başımda bela
elim kolum çaresiz
en gerekli anlarında benim başım dengesiz

verse 2
sesim kayıtta her daim ses var kulakta
adım saf geçer lugatta
laf çıkar ağızdan hükmün biter
ben ne kadar istedimki ne kadar verdiniz yeter
baygın halim kokladım eter

yanlış algılandım çok sefer
telafiler gecikti ve ben beter
aktı zaman akılda kalanlar neler
devirmedi deviremez beni yaman darbeler
arbedemden geriye kalanlar vücuttaki izler

yanlış nedir doğru nedir
yaşamın ikileminde yaşamak zorsa
herkes zor insan farkımız nedir
korkularımızdan korkmanın bilinç altına in bakalım
orda biraz dur bakalım korku nedir

raffine üstad vergisibir hitabedir
kitabem oluşmakta ellerim yazmaktan virane
baş pervane döner aklım birkaç arşın havada
uçarken özlediklerim karada
çok atmışım söz verirken hayata