Mutalam

VERSE 1
Mutalam, yabana atilan kof bir raic. Tanrinin elinden yazilan mektubum ben yillar oncesinden postalanmis, darp edilmis ruhumun, tek koluyla yazariken bu manzumun mazlum oykusunu, derme catma evrenimde bir evim rapim gel de Tanri konugum ol!... Forsa bedenim, varsa yoksa bir elim ve bir dilim, miknatisla mutluluk avinda yarenim ve mimli gozlerimle aglarim ve kinle yikarim kimi zaman minikleri, sozlerinde gizlidir, celimsiz hisleri, tipki seller ortasinda bir gemi, zorba yeller ellerinde savrulan...Imza Sago.
VERSE 2
Kalintilarda tarihin yok olmus tum yalanlari, alintilar yapildi. Asirlar oncesinden gunume golge dusuren, bolge iceren her animda gozlerimden damla yas dokuldu, sik bukuldu cok boyun, gik cikarmadi, anilar duvara yaslandi, yasla guldu dusmanin, bilmesen de tasla suyunu doktu nefret ettigin tum dostlarin, pas tutan dualarin, yas torenlerinde haykirislarin haz nobetlerindedir. Asik bakislarin, yaz fakirliginde kis ayazlarin azraille bogusur oldu karabasan ruyalarin. Yetim kalan tebessum cocuklarinin kalbi kirik!...