Gökdelenler

uzun uzun seyrettim seni
diðer köþesinden barýn
bir karakter oturttum
yüzüne, kalbine
uzaktan bakýp insanlara
konuþmalar yazdým
dudaklara
sonra kendime baktým
týklým týklým
yalnýzdým.
gökdelenlerden tükürdüm
dünyaya
ben hayatým boyunca
o yüzden kupkuru aðzým
bak geçmedi yýllarca
kalbimi yuvarladým sana
seni tanýmasam da
tezgahtan önüne
bir yudum al diye
eðer hoþuna giderse
daha da iç diye
bu kadar yetsin artýk
bu gece
belki sen bulursun diye
artýk son þansýmsýn
korkma ýsrar yok bende
avunurum içkiyle