Tereza kesovija

Dubrovaèka zvona

Tereza kesovija
Ko mi to prosipa žuku, Slano i Ljutu na ranu
suza me dovoljno peèe, u njoj sam gasila Grad.
Povit æu ranjenu ruku i zasjat æe dragulj na dlanu
danas kad upale svijeæe, molitva, prkos i jad.


Kad zazvone dubrovaèka zvona
i objave svome puku mir
Sv. Vlaho skalat æe se s trona
pa s oltara na Stradun u ðir.

Kad zazvone stara gradska zvona
Konavoke, raznijet æe ih pjev
jeèat æe od Èilipa do Stona
bar da naèas stišaju sav gnjev.


Bit æe u njihovom zvuku, Konavle moje i Župa
žubor i djetinja graja dok je kraj ognjišta muk.
Pružit æe mjedenu ruku, pa æemo krenuti skupa
Pridvorju zelenog raja, iz kog je izagnan puk.

Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!