De troubadour

Eens door de straten van Milano ging een jongen
Die al zo dikwijls mooie liedjes had gezongen
Dat was zijn werk, hij zong altijd in zon en regen
Had nooit verdriet, zong blij zijn lied, hij was
tevree

Als een echte troubadour
Speelde hij op zijn gitaar
Zong een liedje van l'amour
Kwam hij in de straat bij haar
Dan wachtte hij vol ongeduld
Of zij misschien weer langs zou komen
't Mooiste meisje van de stad
Dat hij in stilte zo aanbad
En als de mensen bleven staan
Al luisterend naar zijn liedjes
Keek hij verlangend naar haar uit
Zag in z'n dromen haar als z'n bruid
Als een echte troubadour
Speelde hij op zijn gitaar
Zong een liedje van l'amour
Kwam hij in de straat bij haar

Op zekere dag stond hij weer zingend voor haar woning
En dacht: al krijg ik maar een glimlach voor beloning
Hij wachtte lang en had de allerstoutste dromen
Als zij maar wou ja zeggen zou werd hij z'n vrouw

Als een echte troubadour
Speelde hij op zijn gitaar
Zong een liedje van l'amour
Kwam hij in de straat bij haar
Opeens kwam bij het huis een stralend
bruidspaar thuis en hij herkende
't Mooiste meisje van de stad
Al z'n hoop was in rook vervlogen
Dat hij in stilte zo aanbad
Zijn droom was uit, 't geluk brak stuk
Al z'n hoop was in rook vervlogen
En langs zijn wangen liep een traan
Hij ging zijn weg alleen voortaan
Speelde hij op zijn gitaar
Zong een liedje van l'amour
Kwam hij in de straat bij haar

Vraag niet waar is de troubadour, niemand weet waar
Hij zong zijn liedjes voor de laatste keer voor haar