Doodgaan

Je hebt wel mensen die de honderd halen
En minder nog die daar ook blij mee zijn
Maar meestal is het eerder afgelopen
En valt er verder weinig mee te hopen
Dan dat het snel zal gaan en zonder pijn

Ik ken een man die doodging als een boom
Een eik die zomaar brak in een orkaan
Daar zou je haast jaloers op kunnen worden
Ik vraag me af hoe het met mij zal gaan

Je hebt wel mensen die de honderd halen
Maar menigeen komt amper aan de helft
Om van een kind dat doodgaat maar te zwijgen
Daar kun je het pas echt benauwd van krijgen
Omdat het je zo bang maakt voor je zelf

Ik ken een vrouw die als een dode plant
Gekoppeld aan machines, bleef bestaan
Tot iemand eindelijk de knop omdraaide
Ik vraag me af hoe het met mij zal gaan

Wat zegt het, mensen die de honderd halen
In dit bestaan, dat door de jaren heen
Steeds inniger met sterven raakt verweven
Als steeds meer mensen, die je van je leven
Niet missen wilt, toch doodgaan, een voor een

Ik ken er godzijdank nog niet zo veel
Maar hun getal groeit met de jaren aan
En nu al zijn er van mijn eigen leeftijd
Ik vraag me af hoe het met mij zal gaan