Corpiño xeitoso

¡que muller mais xeitosa,,
A que eu encontrei!,
¡que doces foron as verbas que eu, lle escoitei!.

Ela ficaba na praia deitada na area
Cos meus ollos abertos eu ollei para ela.

Eu díxenlle:¡ven!
E me dixo:¿que?.

Déixame verche o corpo dourado
Polo sol primeiro do mes de abril
Ergue as túas mans hasta que cheguen o ceo
Colle as estrelas foron feitas pra ti.

Teu corpo xeitoso indo sobre a area
O teu movemento e coma as ondas do mar
O teu doce balance como o vento che leva
Teu corpo xeitoso quer botarse a voar.

Lai laralala, laralala,laralala (bis)
La la la la la la la la.

¡que feitura levaba no seu camiñar
Confundín o seu paso con meu palpitar.

Cando ela chamoume fun a súa beira
Abondaba o seu corpo pra ve-la primavera.

Eu díxenlle:¡ven!
E me dixo:¿que?.

(continúa na pax. seguinte)
Déixame ver che o corpo dourado
Polo sol primeiro do mes de abril
Ergue as túas mans hasta que cheguen o ceo
Colle as estrelas foron feitas pra ti.

Teu corpo xeitoso indo sobre a area
O teu movemento e coma as ondas do mar
O teu doce balance como o vento leva
Teu corpo xeitoso
Quer botarse a voar

Lai laralala, laralala,laralala
Lai laralala, laralala,laralala
La la la la la la la la