Galgviðr

Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir,
glaðr Eggþér
gól of hánum
í galgviði
fagrrauðr hani,
sá er Fjalarr heitir.

Gól of ásum
Gullinkambi,
sá vekr hölða
at Herjaföðrs
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.

Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna,
en freki renna
fjölð veit ek fræða,
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.

Bræðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggöld, skalmöld,
skildir ro klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk
mun engi maðr
öðrum þyrma.

Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk
at inu galla
Gjallarhorni
hátt blæss Heimdallr,
horn er á lofti,
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losnar
hræðask allir
á helvegum
áðr Surtar þann
sefi of gleypir.

Hvat er með ásum?
Hvat er með alfum?
Gnýr allr Jötunheimr,
æsir ro á þingi,
stynja dvergar
fyr steindurum,
veggbergs vísir.
Vituð ér enn - eða hvat?

Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna
en freki renna
fjölð veit ek fræða,
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.