Gedreven door de voorjaarswind

ze hebben je poëzie niet begrepen
je bloemen lieÎde en dood
je hebt het terug verwezen
ze stonden niet aan jouw kant
je hebt toen je gedichten verbrand
nu zweeÎ je boven de aÎgrondsrand

hé kom aan en laat ons gaan
er is een tijd van komen en gaan
dus kom mee m'n lentekind
gedreven door de voorjaarswind
we lopen samen in de zon
en kijken niet meer achterom
en wat ze denken laat ons koud
ze kletsen toch oÎ je Îeest of rouwt

ik heb geen spijt of hoe dan of hoe dan ook maar wel een streven
verweg van hier te gaan, een beter leven
een met alles wat ik nu nog heb
een horloge aan mijn vest
en met een maling aan de rest

er is een twijfel in je hart en je gedachten
je wee~ niet wat er komen gaat en toch wil je niet wachten
er smelt een laatste restje trots wachten
je afscheidstraan valt in 't stof
maar kijk de nevels trekken op