Leegte ii

Als twee ruitenwissers
die naar elkaar neigen
maar die elkaar nooit zullen omarmen
zo leven jij en ik
ieder afzonderlijk
naar een onbekende omhelzing.

Maar misschien breng ik buiten mijn eenzaamheid
mijn verlangen en hoop in kaart
dan is er een denkbeeldige weg naar jou
want het muzikale radarsysteem
in de liefde van mens tot mens
moet toch voldoende zijn voor vertrouwen.

Ook al vinden wij elkaar
als twee vermoeide vlinders
boven gesloten anjelieren
dan nog zullen wij praten
en als er woorden breken
begraven wij de scherven in elkaar.