Marjolein

daar waar mensen zijn
daar heb ik kans om jou te vinden
en dan mijn liefde te verklaren
en te zeggen tegen vrienden
kijk dit is ze nu
mijn lieve Marjolein
daar waar mensen zijn
in het park, voor iedere stand
waar zich soms een man verhangt
en de kinderen 's zondagsmiddags
spelen in een bak met zand
om dan de ene te gaan plagen
met hun overvolle magen
oude mannen die maar dammen
en vrouwen die de haren kammen
oh mijn Marjolein

een fontein die altijd fluistert
bomen schermen licht en duister
waar groene banken zich vervelen
en een jongen en een meisje
die wel weten wat ze spelen
't is een oud refrein
maar waar is ze nou
mijn Marjolein
Marjolein waar ben je nou

daar waar mensen zijn
in café's in hotels
waar ze met hun dure geld
kunnen vertieren en plezieren
als een dartel lam
ja in zo'n grand'hotel
waar men toiletten kan vervuilen
en als het moet je ook verschuilen
in alla gaten, alle kieren
onder jassen van portieren
mits: je hebt wat geld
in goedkopere pensions
tot een voetbalstadion
in de lange neonstraat
voor de eenzamen gemaakt
maar daar ben je niet
nee gelukkig
ik zag je niet
Marjolein waar ben je nou

daar waar mensen zijn
op de pleinen, boulevards
zij die mij zien zeggen: wat raar
want ieder kijk ik aan
schud dan mijn hoofd en laat ze staan
daar waar mensen zijn
het centraal station
waar ze me langzaamaan kennen
omdat ik hol van trein tot trein
en bij de laatste moet erkennen
vandaag zal ze er niet zijn
Marjolein waar ben je nou
maar misschien morgen
of overmorgen.