Opleving iii

Maar dan
ineens
is er die golfslag
die verfrist
en je gevoelens
doet herleven
in een schip vol
vruchtbaarheid

En je houdt
weer van de drukte
in de straat
waar zo juist
de regen
is gestorven
in effen
gele lucht

En je vindt
de verloren
idealen
terug
die wel niet meer
verwezenlijkt
zullen worden
zoals je zou willen

Was ik het
die jou
langs luchtkastelen
heb meegevoerd?
Jij was het
die mij leidde
jij liet
je zelf leiden

Maar een stil
moment
voor liefde
is nu
aanwezig
ja zelfs herkenbaar
als een golfslag
die verfrist

Ja zo voel ik
jouw ademhaling
die aantoont
dat er stromen
door je land gaan,
stromen,
die ik nu pas,
nu pas
heb begrepen.