Cantar de cego

Perdín a vista querida,
apagouse a miña vela
para min sempre é de noite
¡Vaiame a Madalena!

Perdín a vista querida,
a prenda que mais valía
non me queda que perder
astra que perda a vida.

Vou ganando o meu panciño
facendo mofa de min
as miñas bágoas por viño
miña dor por violín.

Veñan señores e escoiten
farei que esquezas as bágoas
que eu sei os cantos mellores
e as historias mais estranas.

Como sin saber qué como
e astra non son reparado
que a miña fame non compre
distingui-lo bon do malo.

Morrerei calquera noite
cá miña noite mais crara
cecais no cumio dun monte
os corvos faranme a cama.