De asceet

Ook nu vraagt
zijn komst om
steriele perfectie
Deze overgave in trance
in dialoog met de draak

een bodemloos zinken in
een bodemloos niets
ik werk omhoog
in de toekomst, verder
de mooiste aller tempels
Lunaire horizon

Door de koude zwarte leegte
interstellaire dauw
ons zeer geheime
warme goud

De vochtige kille huid
van de sterrewind
trilt en zindert

Met Uw hoge zegen
het reine in
vervreemd dit lijf
een bleke duizend, hol
in stilte opgetekend

Ik trotseer het gewicht
van de eeuwigheid, niet lang
ergens in het gonzen
opgerezen uit
de dode dageraad

De wonde heelt niet
daar druipt koud
Geheugenpus
uit nacht's schede
Sijpelt doorheen de kruimels
in het gewand
van de aarde

De wonde heelt niet
daar druipt koud
Geheugenpus
uit nacht's schede

De donkerte ergens
in het gonzen
kroop binnen
in mij, diep
ergens
waar ik het niet zag