Het kerelslied

wij willen van de kerels zingen
zij zijn van kwader aard
zij willen de ruiters dwingen
zij dragen een langen baard

ter kermisse wil hij gaan
hij denkt dat hij is een graaf
daar wil hij het al omme slaan
met zijne verroesten staaf

dan gaat hij drinken van den wijn
stappans is hij versmoord
dan is de wereld 't zijn
stede, land ende poort

met ene zeeuwse knive
zo gaat hij deur zijn tas
hij komt tot zijne wive
al vul bringt hij zijn flas

dan geeft zij hem veel kwader vloeken
als haar de kerel genaakt
dan geeft hij haar van de lijfkoeke
dan is de pays gemaakt

men zal ze slepen en hangen
hun baard is al te lang
zij kunnen het niet ontgangen
zij dochten niet zonder bedwang