Raiba operaria

Espertamos coa lúa ainda no ceo
Sen máis xente que o frío na rúa
Ducha morna, café e mala hostia
Por diante dez horas no inferno

Dende hai anos repetindo o mesmo
Colle a funda e vai pra cadea
Traballar coa boca pechada
Traballando e berrando en silencio
Canto máis hai que agardar?
Cando imos perde-lo medo?
O medo a loitar!

Pra os que non viven só traballan
Pra encher de cartos ao patrón
I están no fío da navalla
Pois ben sabemos que o xogo está claro
Seguir producindo, seguir traballando
Sermos monicreques en mans duns bastardos
Mais que estean certos que a clase operaria
Non esquecerá

E nós cambiaremo-la historia
I eles terán a súa ración
Agora baixo a nosa bota
Veremos que ben o pasan choiando
Coa testa agachada e suando o bandullo
Sentíndose nada, tragándose o orgullo
Xeonllos na terra, ollando a derrota
E pedindo perdón

Sufrindo, loitando, sabendo
Que algún día imos ser nos quen venceremos
Seguimos téntandoo
Tarde ou cedo, todo vai cambiar!