Onder de banier van het gewei

Komt nu allen rond 't knetterend vreugdevuur
Want straks wordt ons gewonde land weer puur
De hordes van 't kruis, zij kwamen bij nacht
Moordend en brandend, ons land bruut verkracht
Maar nu heffen we 't hoofd en maken een vuist
De troepen van de paus worden dra vergruisd!

We scherpen de bijl en spannen de boog
We ontvouwen de banier en hijsen hem hoog
De galmende hoorn roept op tot de strijd
Als Gjallarhorns krijs vol haat en nijd
Nog eenmaal weerschijnt in ons zwaard 't offervuur
En voor de bezetter sloeg nu 't allerlaatste uur!

We stormen vooruit, we zijn één met het woud
Ons hart vol haat en ons staal steenkoud
Een grimmige roedel wolven belaagt nu 't kruis
Balor als akela - heidens feestgedruis
Hij schrikt uit zijn slaap - een man met een pij
Schreeuwt en sterft onder de banier van het gewei

In de smalende maneschijn heffen wij onze hoorn
en slurpen het bloed van zij die heersten tevoren!

De profetie werd een feit, de bezetter nu dood
Alles weer stil in 't bloedig morgenrood
Het gewei triomfeert, onze heidense trots
Verpletterde prompt de discipelen gods
De bijl blijft nu scherp, geen vernedering meer
Cernunnos staart op 't vertrapte kruis neer