Stomme slaven, fijne mensen

'k Heb heel m'n leven gezworven
Ik trok rond door vreemde landen
'k Heb alle zeeen bevaren
Spoelde aan op verre stranden
En overal zag ik dezelfde
Karavanen van ellende
De sjacheraar en de gesjochte
De verwaande, de verwende

Maar bovenal brave burgers
Die alleen kijken en zwijgen
Niet beseffen dat ze nooit meer
Een ander leven zullen krijgen

Stomme slaven die zo leven
En zo de wereld verpesten

En overal zag ik dezelfde
Mensen die zingen en toch arm zijn
Hun kleine lapje grond bewerken
En toch gul en goed en warm zijn

Die van een ander niet vragen
Wat ze zelf niet kunnen geven
En bij hun tegenslagen zeggen
Ach meneer, zo is het leven

En die zich nooit zullen haasten
En geen zorg hebben om later
Drinken wijn wanneer er wijn is
Is er geen wijn, helder water

Fijne mensen die van hun leven
Alleen het goede bewaren
En die eens, zoals wij allen
Zullen rusten in de aarde