Een ster ging te ver

Een ster ging te ver
Een ster ging te ver
En dat mogen sterren niet doen
Ze zijn toch door ons aan de hemel gezet
Ze mogen in de kamer, tot vlak bij ons bed
Ze mogen alles hebben op ieder gebied
Maar geen eigen mening, dat niet

Hebt u Mies nog dit jaar van haar voetstuk zien vallen
Een prachtig gezicht, op het slot van de dag
We wachtten er op, we keken met ons allen
En om tien over tien precies zag je haar vallen
Een kamer vol kijkers riep: Ach
Wij belden met vrienden, wij belden met vreemden
Wij waren gekwetst en gegriefd en wij weenden
Een oud-kolonel met een stem uit het graf
Riep: Nou nog die Klapwijk, dan zijn we er af!

Een ster ging te ver
Een ster ging te ver
En dat mogen sterren niet doen
En als ze het toch doen, dan voor straf
Dan breken wij Mies en haar Dorp maar weer af
Ik vraag net zo lief morgen achter haar rug
Mijn geld en me dosie terug

En hebt u Bomans gezien, op die avond in het Kurhaus
Het euvel te ver gaan grijpt gauw om zich heen
En later, die frater, deed er ook al aan mee
Die spotte met God en gebod en de G
Een kamer vol kijkers riep: Neen
Wij belden de bisschop, wij belden de kerken
Wij houden van grapjes, maar binnen de perken
Wij zongen gezamenlijk voor onze tv
Het Lied der Gekwetsten, Vers 2

Een ster ging te ver
Een ster ging te ver
En dat mogen sterren nooit doen
Het ontaardt ook zo gauw in gezagsondermijnen
Vanavond ook geen grappen over mr.Marijnen
Al zou u het willen, hij valt niet te kraken
Ik moet hem nog helemaal maken