In de grauwe duisternis, iothra vind zijn verbontenis (the embrace of a dark angel)

In de grauwe duisternis, iothra vind zijn verbontenis
(the embrace of a dark angel)

Een jonge man heel erg trouw,
Zag eens een licht in het grauwe douw.
Een lichte man stond daar voor hem,
Terwijl hij sprak met zachte stem.

'mijn kind, krijger van het heilige,
Waar uw weg u leiden zal.
Wie weet uw weg is veiliger,
Als u naast mij vechten zal.'

De jongen stond dapper op,
Iothra dat was zijn naam.
'als ik vecht voor u mijn god,
Zal dan mijn weg de goede zijn?'

'ja' zei de man wiens ogen schenen,
In de bittere duisternis.
Totdat de glans uit ogen verdwenen,
Als twee grauwe stippen in de duisternis.

Iothra pakte zwaard en spande boog,
En richtte het naar hemelhoog.
De wolken splitste, de aarde beefde,
En schudde alles wat daar leefde.

Op den knieèn ging hij voor de man,
Die zijn zwaard tegen het zijne richtte.
Even keken zij van oog tot oog,
Maar de man zweefde nu hemelhoog.