Albufera blues

Oktober zwijgt,
de eenden trekken,
de koude dreigt.
Hun halzen wijzen als grijze
pijpen
naar 't zuiden.
Ver achter de horizon
is de ZON!

Geen blauwer blauw
dan in Valencia.
Geen groener groen
dan van de Huerta.
Geen spiegel van rust
dan van 't milde meer
tussen bergen en kust
van de Albufera
bij Perello.

De vlucht verdwijnt
voor hen die blijven.
Een beeld dat pijnt.
Merels en mezen
en mussen vrezen
de winter.
En achter de horizon
is de ZON...

Naar het geluk.
De vogels naderen
met elke ruk.
Zullen ze 't halen?
Zullen ze dalen
het meer in
ver achter de horizon
in de ZON?

Waar is 't geluk.
Een keep, een korrel,
een vingerdruk.
De schoten knallen,
de vogels vallen
het meer in
ver achter de horizon
in de ZON!

Geen blauwer blauw
dan in Valencia.
Geen groener groen
dan van de Huerta.
Geen spiegel van rust
dan van 't milde meer
tussen bergen en kust
van de Albufera
bij Perello.