Toetje
Frank van pamelen
U ziet er wel uit als iemand die anderen op hun uiterlijk beoordeelt. Klopt dat?
Niet. Nou ja, ik dacht, zo op het eerste gezicht. Maar zo bent u niet? Gelukkig.
Nee, u heeft dus eigenlijk zoiets van: bruine vla, blanke vla, 't is allemaal een
lekker toetje. Zoiets? En gele vla? Ook lekker? Maar van die groen-roze vla,
die je eerst flink door elkaar schudt waardoor er zo'n ondefinieerbare chemische
kleurstoffencombinatie ontstaat? Niet? Dus eigenlijk bent u tegen integratie...
Niet. Nou ja, ik dacht, zo op het eerste gezicht. Maar zo bent u niet? Gelukkig.
Nee, u heeft dus eigenlijk zoiets van: bruine vla, blanke vla, 't is allemaal een
lekker toetje. Zoiets? En gele vla? Ook lekker? Maar van die groen-roze vla,
die je eerst flink door elkaar schudt waardoor er zo'n ondefinieerbare chemische
kleurstoffencombinatie ontstaat? Niet? Dus eigenlijk bent u tegen integratie...
Mijn Duitse tandarts had daar een heel aparte theorie over. Ja, die ging eigenlijk
meer over oorlog voeren. "Oorlog voeren", zei hij dan, "is niet bedoeld om
elkaars land in te pikken, maar om elkaars cultuur te leren." Ja." Oorlog voeren",
zei hij, "is namelijk afgeleid van het Duitse 'Das ohrloch futtern'. Zeg maar: je
oren de kost geven".
"Dus eigenlijk is het dan: hoe meer oorlog iedereen voert, hoe mee je qua cultuur
integreert. En hoe meer je qua cultuur integreert, hoe meer je uiteindelijk komt
tot een universele, eh, Kriegssprache", zei mijn tandarts dan. Oorlogslanguage,
zou mijn opa zeggen. Of in goed Nederlands: wartaal.
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!