De stad

Ik voel keer op keer het knagend heimwee weer
Naar de tad waar ik zoveel van hou
Zoveel liefde vond ik hier, zoveel vriendschap en
plezier
Dat vond ik later nergens meer

Want ach zorg en verdriet kende ik als kind nog niet
Daarvoor is er immers later tijd genoeg
En mijn droom telkens weer brengt de dagen van weleer
In de stad waar ik zoveel van hou

Lopen over het grote plein, even zielsgelukkig zijn
In de stad waar ik zoveel van hou
Ik zal mijn oude huis weer zien, en een goede vriend
misschien
Zoekend net als ik, verloren jeugd

Naar de oude molen gaan, net als vroeger blijven staan
Luisteren naar de wieken zuigend in de wind
Vreugde tot het donker wordt, och de dag is veel te
kort
In de stad waar ik zoveel van hou

In mijn hart weet ik heel goed, wat mijn fantasie nu
doet
Met de stad waar ik zoveel van hou
Koesteren van herinnering aan een jeugd die snel
verging
En nooit meer terug komen zal

Ik wil nu tevreden zijn met de milde zoete pijn
Die herinnering me altijd geven kan
Alles wat veranderd is, zal ik ervaren als gemis
In de stad waar ik zoveel van hou

Ik wil nu tevreden zijn met de milde zoete pijn
Die herinnering me altijd geven kan
Alles wat veranderd is, zal ik ervaren als gemis
In de stad waar ik zoveel van hou