Romance de bernaldino e sabeliña

Polo mundo me vou, madre,
polo mundo a camiñar(e)
en busca de Bernaldino
que no o podo atopar(e).

E se foi de terra en terra
e de lugar en lugar(e)
topou unha lavandeira
lavando nun areale.

-De Bernaldino señora
Que novas me pode dar(e)?
-Bernaldino, é da reina
o paxeciño galan(e).

Ao decir estas palabras
Bernaldino a porta sae

-Quen te trouxo aquí Sabela,
Quen te trouxo a este lugar(e)?

-Teus amores Bernaldino,
por aquí me fan andar(e).
colleronse polo brazo,
Puxeronse a pasear(e).

En canto os vira a raiña
aos dous mandara matar(e)
a ella enterrana no coro,
enterrano no altar(e).

Dela naceu unha fonte,
E del un verde olivar(e)
Tanto crecen un e outro
Que aos ceos foron chegar

Cando os ventos sopran mainos
os dous se queren falar(e)
Cando os ventos sopran recios
os dous se queren bicar(e)