Oinazearen itzalak

Hezurrak gogortzen dizkidan
Gela ilun eta hotz honen barruan
Bakarrik naiz sentitzen
Ispirituek naute baztertu
Eta jada nire eskuen majiak
Ez du erantzunik aurkitzen.

Heriotzaren atarian
Iritsi da nire azkena
Enparantzaren erdian
Sua nire zai.

Gar eta txinpartek haiekana deitzen naute.
Irainek eta oihuek ez dute gupidarik
Nire oinazean,
Badator sua soinekoan gora,
Ilea erreaz,
Kixkaliaz azala
Lurrak irentsi nazala.

Ispirituak zatozte,
Zatozte nigana!
Zuenganako maitasuna mintzo zaizue,
Indar ahaltsu bat nabari dut
Ene barnean.

Jaun Beltza da
Deika ari zaidana
Hegaka nabil haidean
Betiko askatasun betean.