Familia política

Que ben, xuntos outra vez
Estamos todos, non falta ninguén
Sempre espero ansioso estas fechas
Sempre estou nervioso ata que chegan
Que agora, como xa medrei, ata me deixan beber
E, máis ou menos, todos o pasamos ben
Pero sempre é un pouco peor do que esperas
Todo é un pouco peor do que esperas
E aínda así non fago máis que esperar
Non vaia ser que o mellor chegue ao final

Tan bonita é a carteira de papá
Que ata deixo que me pase por riba a man
Ou que apoie os pés na miña cabeza
Se pon el a pasta, que faga o que queira
E o que digan os de fóra, mira, eso danos igual
A familia é o primeiro e que se jodan os demais
Sempre a hostias, pero ó final, sodes todos como irmáns
Se non me fixo ben, na mesa decidiron xa
O que se pode dicir e o que está ben pensar

E eu por suposto non quero problemas
Eu por suposto agacho a orella
Que ninguén pediu nacer
E logo de medrar algo vas ter que facer
Morrer por traballar, iso é o que che queda
Chupar e aguantar, a ver cando rebentas
Pero algunhas cousas sempre están aí pa axudar
Comer, beber, comprar, foder e volta a comezar
Sempre a hostias, pero ó final, sodes todos como irmáns