Roger mas

Cor pur

Roger mas
Cor purD'entre valls de teranyines
Vam sortir al sol de la tarda,
I com si la nit no portés l'alba
Vam cremar-nos al capvespre,
I a la nit freda rosada
Va calmar-nos les ferides
D'aquell foc.

I un joc d'albes va hostiar-nos
Perduts en un full de somni,
Tres mil fulles de tres branques
Tancaren el sol per sempre,
I la lluna solitària
Ens separà a l'un de l'altre
Com la raó desfà el somni.

Quan ens mirem, ara, la impotència
S'ha fet reina dins nostre
I voldríem abraçar-nos
Car l'amor tenim per sempre
Però no trobem la manera,
Vàrem perdre-la fa llunes
En un llac.

I el seu cos brut va rebre el meu cos pur
I el meu cor brut va rebre el seu cor pur,
I vam unir junts la puresa per damunt de teranyines
En un amor que avui es tanca
Com la llum de l'últim dia
Quan fa mal tornar a néixer.

Cor purEntre vales teias de aranha
Saímos no sol da tarde,
E se a noite não trouxe o alvorecer
Nós nos queimar à noite,
E no orvalho noite fria
Feridas Calmed nós mesmos
Nesse fogo.
Eu jogo amanhece hostiar nós
Perdido em uma folha de sonho,
Três mil três ramos folhas
Feche o sol sempre
E a lua solitária
Nós separados uns dos outros
Como a razão que o sonho se dissolve.
Quando olhamos agora impotência
Rainha tem feito em nossa
Gostaria de nos abraçar
Carro que amamos para sempre
Mas nós encontramos o caminho,
Perdemos as luas atrás
Em um lago.
E seu corpo imundo recebi o meu corpo puro
E o meu coração Gross recebeu seu coração puro,
E nos unimos pureza acima de teias de aranha
Em um amor que fecha hoje
Como a última luz do dia
Quando dói renascido.
Encontrou algum erro na letra? Por favor envie uma correção clicando aqui!